දිග්ගෙයි නර්තනය
දිග්ගෙයි නර්ථනය ශ්‍රී ලංකාවේ පෞරාණික නර්තන කලාප තුනකින් එකක් වූයේ උඩරට, පහාතරට සහ සබරගමුව නර්තන සම්ප්‍රදායය යි. මේ තුන අතරින් උඩරට නර්තන සම්ප්‍රදායේ විශේෂ නර්තන රූපයක් ලෙස ප්‍රකට වූයේ “දිග්ගෙයි නැටුම” යන නර්තන ක්‍රමයයි. දිග්ගෙයි නැටුම කියන්නේ උඩරට නර්තන පද්ධතියේ විශේෂ වූ ශාරීරික ගමනක්, සංගීතමය හා නාට්‍යමය අංග එකට ගැලපෙන ශිල්පයක් ලෙස පෙනී යයි. * ඉතිහාසය හා උද්ගමය දිග්ගෙයි නැටුමට ආරම්භය ලැබූයේ ශ්‍රී ලංකාවේ මහනුවර රාජධානිය තුළදීය. මෙය ආගමික හා රජකාරි උත්සවවලදී විශේෂයෙන් භාවිතා වූ නර්තන රූපයකි. පුරාණ විශ්වාසයකට අනුව, උඩරට නර්තනවල බහුතරයක් විද්‍යාත්මක පදනමක් නොව, ආගමික හා ආචාරානුසාරී වශයෙන් වර්ධනය වූ බව දක්නට ලැබේ. ඉන්පසු, කන්ඩියන් රාජකාලයේදී (නරේන්ද්‍රසිංහ, කීර්ති ශ්‍රී රාජසිංහ රජවරුන්ගේ කාලයේදී) රජකාරි නර්තන ලෙස දිග්ගෙයි නැටුම විශාල ප්‍රචලිත විය. එහිදී නර්තකයෝ රජ මැදුරේදී, ආගමික උත්සවවලදී, දළදා පෙරහැරේදී සහ විවිධ ආචාරානුසාරී අවස්ථාවලදී මෙම නර්තනය ඉදිරිපත් කළහ. “දිග්ගෙයි” යන වචනයේ අර්ථය “දිග්ගෙයි” යන පදය “දිගින්” යන පදයෙන් මූලාශ්‍ර ගන්නා අතර,...